Na wszystko potrzeba czasu.
Może on pomoże, może znowu będzie taku.
Wiecie ja wciąż jednego nie rozumiem.
Czemu życie ciągle przeciwko mnie knuje?
Czemu moje serce na zło się otwiera?
A dobro zamraża się we mnie właśnie teraz?
Czemu nie umiem postępować jak światło?
Albo chociaż tak by nigdy ono nie zgasło?
Bracia, Wy którzy blisko mnie jesteście.
Pomóżcie bo płaczę, chyba jestem we śnie.
W koszmarze z którego nigdy się nie obudzę.
W którym będę sobie zdawać sprawę, że ciągle się trudzę.
Autor: Mateusz Orzeł
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz